ارتباط بین رویکردهای یادگیری و مطالعه و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

مقدمه: رویکرد یادگیری، متغیری است که اکثر صاحب نظران پایه اساسی یادگیری تلقی کرده، آن را به دو دسته رویکرد عمقی (deep approach) و سطحی (surface approach) تقسیم نموده اند. در این مطالعه، رابطه رویکردهای یادگیری و مطالعه و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان مورد بررسی قرار گرفته است. روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1391 انجام شد. تعداد 370 نفر به صورت سهمیه ای تصادفی ساده از رشته های پزشکی، دندانپزشکی، پرستاری- مامایی و پیراپزشکی از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد فرآیند رویکرد مطالعه فرم دو عاملی تجدید نظر شده (r-spq-2f or revised two-factor study process questionnaire) بود، که بر اساس مقیاس 5 درجه ای لیکرت نمره گذاری شده است. جهت سنجش پیشرفت تحصیلی، معدل کل ترم های قبل دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون های آماری t مستقل، آنالیز واریانس یک راهه و ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی چندگانه) انجام شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار رویکرد عمقی برابر 54/0±21/3 به طور معناداری از رویکرد یادگیری سطحی آنان 64/0±92/2 بیش تر است (001/0p< و 65/6=t). در این مطالعه رویکرد عمقی با معدل رابطه مثبت و مستقیم (041/0=p و 12/0r=) و رویکرد سطحی با معدل رابطه منفی و معکوس (05/0=p و 11/0-r=) داشت. مهم ترین شاخص پیش بینی کننده معدل کل دانشگاهی، رویکرد عمقی بود. یعنی با افزایش یک واحد در متغیر رویکرد عمقی، میانگین معدل کل دانشگاهی، 28/0 افزایش یافت. در کلیه رشته ها، میانگین رویکرد عمقی دانشجویان بیش تر از رویکرد سطحی بوده، اما اختلاف رویکرد عمقی در بین رشته ها، معنادار نیست (52/0=p). نتیجه گیری: این مطالعه نشان دهنده رویکرد عمقی به عنوان پیش بینی کننده نتایج یادگیری دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان است. لذا بایستی دانشجویان را جهت اتخاذ رویکرد عمقی، با مداخلات آموزشی مناسب و برنامه ریزی های صحیح یاری نمود.